"Misja" - fragment

Michel Desmarquet

"Po pierwsze, jeśli chcesz się 'wznieść' [duchowo], musisz medytować a następnie się koncentrować, co nie jest tym samym, chociaż często te dwie rzeczy są ze sobą mylone. Nie trzeba udawać się w specjalne miejsce, ponieważ największa i najpiękniejsza świątynia Człowieka jest wewnątrz niego samego. Tam, może się on komunikować ze swoją Wyższą Jaźnią za pomocą koncentracji; prosić swoją Wyższą Jaźń aby pomogła mu pokonać jego ziemskie, materialne trudności. Niektórzy ludzie mają potrzebę komunikować się z innymi ludźmi, podobnymi do nich, i mogą się w tym celu spotykać. Ci spośród nich, którzy są bardziej doświadczeni, będą w stanie udzielić rady, ale nikt nie powinien przyjmować pozycji mistrza."

Struktury świadomości wg „Krótkiej historii wszystkiego"

Ken Wilber

Falkrum
Proces odróżnienia i integracji. Inaczej: rozwidlenie na drodze rozwoju, z którym trzeba sobie poradzić.

Struktura falkrum „1-2-3”
Jeden – „self ewoluuje, rozwija się, lub wchodzi na nowy poziom świadomości i utożsamia się z nim, jest z nim „zjednoczone””.
Dwa - świadomość zaczyna wychodzić poza ten poziom, odróżnia się od niego, przestaje się z nim utożsamiać lub przekracza go.
Trzy – włączenie i zintegrowanie z tą całą ekspansją

Podstawowe struktury świadomości
1 – czuciowo – fizyczna
2 – obrazowo – emocjonalna
3 – umysł reprezentujący
4 – umysł zasady/roli
5 – formalno refleksyjny
6 – wizja logika
7 – nadpsychiczny
8 – subtelny
9 – przyczynowy

Charakterystyka podstawowych struktur świadomości

Falkrum 1
Jeden – Self jest utożsamione z czuciowo – ruchowym światem tak bardzo, że nie potrafi odróżnić tego, co wewnątrz od tego, co na zewnątrz. Za przykład jest podany niemowlak, dla którego kciuk i krzesło są tym samym. To wczesny stan stopienia który jest nazywany pierwotnym autyzmem, pierwotnym narcyzmem, świadomością oceaniczną, protoplazma-tyczną, dualistyczną, nierozdzieloną itd…
Dwa – wg Margaret Mahler to faza wylęgu – „prawdziwe narodziny” fizycznego Self, proces który kończy się między piątym a dziewiątym rokiem życia. Dziecko zaczyna widzieć granicę między sobą a światem zewnętrznym. Zauważa ono, że nie boli go gdy gryzie zabawkę, boli natomiast jak gryzie kciuk.

Dorośli z zaburzeniami na tym poziomie borykają się z ciężkimi patologiami tj. psychoza schizofrenia, ciężkie zaburzenia emocjonalne.

Falkrum 2
Jeden – to faza wstępnego stopienia – emocjonalne self jest stopione lub utożsamione z ludźmi z jego otoczenia, szczególnie z matką. Dziecko nie potrafi odróżnić siebie od świata, od świata emocjonalnego, i dlatego sądzi że świat czuje to co ono czuje, że świat chce tego co ono chce, że świat widzi to, co ono widzi. To ten etap kiedy dziecko bawi się w chowanego zasłaniając sobie oczy.
Dwa – wg Mahler to „psychologiczne narodziny dziecka”, które następuje pomiędzy 15tym a 25tym miesiącem życia. Dziecko zaczyna rozpoznawać fakt, że jest oddzielnym bytem istniejącym w oddzielnym świecie. Tutaj budzi się prawdziwe poczucie oddzielnego ja, razem z całą radością i całym strachem, jaki to ze sobą niesie.

Self dorosłych z zaburzeniami na poziomie falkrum 2 nie ma realistycznych emocjonalnych granic. Dokładniej:
falkrum 2 „jeden” – self pozostaje stopione z emocjonalnie narcystycznym etapem (tzw. zaburzenia osobowości narcystycznej);
falkrum 2 „dwa” – proces rozróżniania nie zostaje zakończony (tzw. zaburzenia borderline – linia graniczna między psychozą a nerwicą)

Falkrum 3
Jeden – w skrócie: wyobrażenia, symbole, koncepcje. Wyobrażenia są bardzo podobne do obiektów które reprezentują (ok. 7 miesiąc życia); Symbole reprezentują obiekty które nie są do nich podobne (pojawiają się w drugim roku życia i dominują do 4go); w tym czasie pojawiają się również koncepcje które reprezentują całą klasę obiektów (dominują między 4 a 7 rokiem życia). Tutaj pojawia się konceptualny umysł z którym self zaczyna się utożsamiać.
Dwa – self zaczyna wkraczać w świat języka, w świat noosfery. W nowej przestrzeni „self możę myśleć o przeszłości i snuć plany na przyszłość (jest osadzone w czasie i historii); może kontrolować funkcje swojego ciała; może wyobrażać sobie rzeczy, których w tym momencie nie odbiera zmysłami. Ponieważ potrafi antycypować przyszłość, może martwić się i doświadczać niepokoju. Ponieważ potrafi myśleć o przeszłości, może odczuwać wyrzuty sumienia, winę i żal”.

O zaburzeniach tego falkrum mówimy, kiedy konceptualny umysł poruszając się w nowym, szerszym świecie wypiera i odrzuca swoje niższe impulsy. W sferze indywidualnej zaburzenie nazywamy nerwicą (wyparcie natury zewnętrznej – ekokrysys; wyparcie natury wewnętrznej – libido). „Spójne, stabilne, mentalne self oraz konceptualne self (ego) może odrzucić pewne aspekty cielesnych popędów lub impulsów. Te wyparte lub wypaczone impulsy – zwykle seksualne lub agresywne – ukazują się wówczas w ukrytych i bolesnych formach zwanych symptomami nerwicowymi”.

Falkrum 4
Poznanie konkretno operacyjne powstaje ok. 6-7 roku życia. Dominuje do ok. 11-14 roku. „Obejmuje zdolność do tworzenia mentalnych zasad i przyjmowania mentalnych ról oraz – rzecz najważniejsza – dziecko uczy się przyjmować rolę kogoś innego”. Na tym etapie jest dostrzegalne osłabienie egocentryzmu. „Self nie odnosi się już wyłącznie lub głównie do swojego ciała i jego bezpośrednich impulsów, ale wchodzi również w świat ról i zasad. Self będzie miało wszelkiego rodzaju skrypty czyli wyuczone zasady i role, które będzie musiało odgrywać”. Zaburzenia z tego falkrum wynikają z przekłamania skryptów (kłamstw o sobie) – przyjęcia negatywnych ról oraz niezdolność do ich zmian. Wracając do ewolucji self, egocentryzm zmienia się w socjocentryzm. Troska i uwaga zostaje poszerzona do szerszej grupy – moje osiedle, mój szczep, mój kraj, moja klasa 1a, wyznawcy tej samej religii, kibice mojej ulubionej drużyny piłkarskiej, ludzie tej o tym samym statusie społecznym, ludzie tej samej płci czy rasy itp. Itd. Jeżeli wyznajesz tę samą ideologię co ja jesteś zbawiony jeżeli inną, to pójdziesz do piekła albo dostaniesz w!@#$%.

Falkrum 5
Między 11 a 15 rokiem życia pojawia się świadomość formalnooperacyjna. Osoba może wyobrażać sobie inne światy możliwe do zbudowania, zadaje po raz pierwszy pytania „a co jeśli” i „jak gdyby”. Potrafi stworzyć w swoim umyśle formalną operację – schemat wg którego działa. Zaczyna pracować działając wg planu, by zmienić świat zgodnie z marzeniami. Pojawia się również możliwość introspekcji. Tzw. myślenie o myśleniu pozwala osądzać przyjmowane role i zasady, które na poprzednich stopniach zostały bezmyślnie przyjęte. Człowiek zaczyna badać słuszność swoich wcześniejszych socjo- czy etnocentrycznych postaw, których wcześniej nie ośmieliłby się nawet zakwestionować. Postawa zmienia się z socjocentrycznej do światocentrycznej. Troska i uwaga skupiona na grupie poszerza się na cały świat. Widzi świat jako całość, którego centrum już nie stanowi „ja” i „moje”.

Bolączką osób będących na etapie falkrum 5 jest tzw. kryzys tożsamości. Głoszenie powszechnej równości oraz potępianie elitarności przez osoby, które należą do grupy elitarnej zmusza je do mówienia kłamstw o ich prawdziwym self. Wielokulturowcy mogą nie wiedzieć jak wyjaśnić, że postawa faszystowska jest zła skoro wszyscy są równi. Nie dopuszczają myśli, że z perspektywy światocentrycznej, postawy oparte na egocentryzmie czy etnocentryzmie są niższe. Zaprzeczają różnicom między moralnymi postawami – „wszystkie postawy są równe – nie zezwala się na żadne opinie”.

Falkrum 6
Jeden – początkowe stopienie z umysłem formalnorefleksyjnym
Dwa – obserwujące self zaczyna postrzegać umysł jako obiekt i odróżnia się od niego. Inaczej, umysł nie jest już podmiotem, zaczyna stawać się obiektem – obiektem obserwującego Self, Świadka.
Trzy – integruje umysł z innymi komponentami w świadomości, z ciałem i jego impulsami.

Patologia falkrum 6 tkwi na etapie stopienia. Self człowieka nie potrafi przejść do fazy transpersonalnej, jednak w dużym stopniu jest oderwane od wymiaru personalnego. Nic co należy do „tamtego” świata nie może przynieść pociechy. Nic nie jest warte uwagi ani troski skoro i tak każdego czeka śmierć. Bardzo wyraźnie taką postawę oddają prace egzystencjalnych pisarzy, które przepełnione są ponurymi wizjami świata.

„Zdrowe” self na poziomie falkrum 6 nie szuka pociechy w konwencjonalnych i otępiających rzeczach. Nie zadowala się banałem. Powinno emanować radością – w końcu jest zintegrowanym i autonomicznym self.

STOPNIE NADPSYCHICZNE - TRANSPERSONALNE

Falkrum 7
Nie istnieje różnica między tym co wewnątrz a tym co nazewnątrz. Tożsamość zostaje rozszerzona z „ciała – umysłu” na cały świat. Self - Świadek może obserwować obiekt, jak również utożsamiać się z obiektem, które staje się mu bliższe niż jego własne ciało. Self obserwując naturę np. górę nagle staję się tą górą. Widzi i czuje jakby ze środka góry. Cechą najważniejszą nie stanowią częste doznania paranormalne (które również tutaj mają miejsce), lecz „świadomość która nie jest już ograniczona wyłącznie do własnego ego lub ciała-umysłu.
Po przekroczeniu Falkum 6 wyłaniają się wyższe/głębsze wymiary świadomości i ukazują się nowe horyzonty lub przestrzenie. W nadpsychicznej przestrzeni można bezpośrednio ujrzeć zjawiska które są realne w nowym świecie tak jak skały są realne w świecie personalnym. Mam na myśli np. „stany medytacyjne; szamańskie wizje i podróże; wzniesienie energii kundalini (i odkrycie całej duchowej anatomii subtelnych kanałów, energii i esencji); obezwładniające doznania nadprzyrodzonego; spontaniczne duchowe przebudzenia; przeżycie na nowo głębokich urazów, nawet urazu porodowego; utożsamienie z przejawami natury – z roślinami, ze zwierzętami – aż do utożsamienia z całą naturą (świadomość kosmiczna, mistycyzm natury i Dusza Świata).

Falkrum 8
To poziom w którym procesy są subtelniejsze od „zwykłej” świadomości. Obejmują wewnętrzne światła, dźwięki (doświadczenie wewnętrznej iluminacji), archetypowe formy i wzorce, niezwykle błogie strumienie i wrażenia, bezkresne emocjonalne stany miłości i współczucia jak również subtelniejsze stany patologiczne (kosmiczne przerażenie, kosmiczny koszmar). Ten poziom obejmuje właściwą człowiekowi archetypową formę, zjednoczenie z Bóstwem (Bogiem, Boginią). Ogólnie mistycyzm natury ustępuje mistycyzmowi bóstwa.


Falkrum 9
Jeden - „Jest to stan przyczynowy, odrębny stan, który często porównywany jest do głębokiego snu wolnego od marzeń sennych, z tą różnicą, że stan nie jest zwykłą próżnią, lecz raczej całkowitą pełnią. Tak też jest doświadczany – jako bez reszty zatopiony w pełni Istnienia, tak pełny, że żadna manifestacja nie może go objąć. Ponieważ nigdy nie można ujrzeć go jako obiektu, to czyste Self jest czystą Pustką”.
Dwa – zaprzestanie utożsamiania się ze Świadkiem i Trzy – zintegrowanie go.
POZIOM NIEDUALNY

Falkrum 10
Można zauważyć drugie znaczenie Pustki – już nie jako oddzielny stan lecz jako rzeczywistość dla wszystkich stanów. Niedualność pustki rozumiemy tak, że czysta Pustka Światka okazuje się być jednością z każdą postrzeganą Formą. „..prawdziwy świat dany ci jest raz, bezpośrednio - jest jednym uczuciem, ma jeden smak, jest całkowicie pełny w tym jednym smaku, nie jest rozdzielony na widza i widziane, podmiot i przedmiot, na dwie części. Jest pojedynczy; nic nie wiadomo o jego mnogości. Możesz doświadczyć góry; nie różni się to od doświadczenia twojego Self; to nie jest tak, że góra stamtąd odbija się tutaj - w bezpośredniości prawdziwego doświadczenia nie ma takiego dualizmu. Prawdziwe doświadczenie, zanim go nie rozdzielisz, nie zawiera dualizmu - prawdziwe doświadczenie, sama rzeczywistość jest "niedualna". Jesteś nadal sobą, a góra jest nadal górą, ale ty i góra jesteście dwiema stronami jednego i tego samego doświadczenia, które jest jedyną rzeczywistością w tej chwili.”